Koniec stycznia - początek lutego - Bojowe działania w zielonej strefie Dżabal-Ussaradż, Czarikar, Machmudraki.

Do 1-go marca – zbuntowane oddziały osiągnęła liczbę 900,z liczebnością ok. 50 tys. ludzi.

Marzec - pierwsze grupy motomanewrowe wojsk ochrony pogranicza KGB zajęły punkty węzłowe w północnych okręgów DRA.

Kwiecień - zastępca sekretarza generalnego ONZ D. Cordoves zwiedził Kabul i Islamabad w celu przygotowania podłoża dla przeprowadzenia rozmów, które odbyły się w Genewie w czerwcu 1981 (pierwsza runda).
Operacja w prowincji Nimruz.

16 maja - czerwiec - 5-ta operacja Pancziszerska.
Brało w niej udział 36 batalionów (20 afgańskich i 16 radzieckich, ogólna liczba żołnierzy przekroczyła 12 tys.), ponad 320 jednostek techniki wojennej, 155 dział i moździerzy, 104 helikoptery i 26 samolotów.
Radzieckie straty: 93 człowieka zabitymi i 343 rannymi.

16 czerwca - początek rozmów w Genewie na temat wycofania wojsk radzieckich z Afganistanu.

Sierpień-wrzesień - 6-ta operacja Pancziszerska,
I po raz kolejny wojska afgańskie nie potrafiły utrzymać zdobytego terenu i po jakimś czasie oddawały go buntownikom.

3 listopada - tragedia na Salang: zderzenie dwóch kolumn w tunelu, zginęło od spalin 64 radzieckich i 112 afgańskich żołnierzy.

10 listopada - umarł Ł.I.Breżniew.

12 listopada - sekretarzem generalnym KC KPZR i przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSRR zostaje J. Andropow.

Z 1982 roku - zmniejszono ilość wysyłanych do Afganistanu poborowych ze środkowoazjatyckich republik.
Ponad 60 % podoficerów i żołnierzy - pochodziło z europejskiej części ZSRR, Uralu, Syberii i Dalekiego Wschodu.

W 1982 rok - u buntowników pojawiły się ręczne przeciwlotnicze pociski rakietowe klasy "ziemia-powietrze” - "Strzała-2" radzieckiej, chińskiej i egipskiej produkcji.